Oudjaarsavond was een succes. Het begon al toen we Bruce en Jill aan boord kregen rond half vier in de middag. Op ons nieuwe campingsetje bakten we de oliebollen in de kuip, zodat het binnen niet zo vettig zou worden. En het resultaat mocht er zijn, ze smaakten precies zoals het hoorde, evenals de appelbeignets. Leuk om alvast een rondje ervan uit te delen bij de buurboten om ons heen. We begonnen de avond met z’n vieren, een fles bubbels en een oliebol, proost! Dan gaan we naar de Amandla, het grote schip van Fabio en Lisa, waar we met acht man aan tafel kunnen zitten. De nasi is heerlijk en blijkt prima te combineren met de magnum prosecco die Fabio tevoorschijn tovert. Leuk om nieuwe mensen te ontmoeten met weer een heel eigen verhaal. Er komt een mooie Goudse kaas op tafel, echt in Nieuw Zeeland gemaakt . Dan een fruitsalade. Het klokje tikt verder en dan is het tijd voor de champagne. Als eersten van de wereld vieren wij het nieuwe jaar, 2015 is begonnen!! Happy New Year everybody, ja, in Nederland zoenen we inderdaad drie keer! En ja, oliebollen smaken perfect bij die glazen champagne, haha! Geen vuurwerk alleen, er geldt een “total fireban” ivm brandgevaar. Als we om 2 uur ’s nachts aan het laatste glaasje whiskey zitten met Bruce en Jill, kijken we terug op een leuke avond. Ze slapen bij ons aan boord. De volgende dag is het echt zomers, een zwoel windje waait door de baai. Relaxed ontbijten, pot koffie erbij, een gezellig begin van het nieuwe jaar. Als we ze rond de middag afzetten aan de wal waar hun auto staat geparkeerd, waait er een heerlijk windje. We kijken elkaar aan en zeggen: gaan! Die dag nog maken we een heerlijke zeiltocht van 25 mijl, weliswaar hoog aan de wind, maar we genieten volop. Als we in de avond aankomen bij Waiheke island, the place to be voor Aucklanders die erop uit willen, blijkt daar inderdaad een armada van schepen te liggen. We ankeren midden in de baai tussen wel 150 andere schepen, van groot tot klein, motorjachten en zeilboten. Een avondwandeling brengt ons in de toeristische straten van het plaatsje Oneroa, waar talloze pubs en restaurants zitten, een gezellige boel. De volgende dag zijn we vroeg op, nemen de bus en vervolgens de ferry. Om half tien zijn we in Aucklandcity, om 10 uur bij het National Museum. We zien traditionele Maori-dansers en kijken onze ogen uit in dit prachtige gebouw vol spullen van de Maori cultuur en South Pacific. Veel zaken herkennen we dankzij onze prachtige reis door dat gebied.

 

In de middag bezoeken we de ART gallery, waar de lichtshow inderdaad gaaf is, zoals jullie al zeiden, Ton en Toos! Dan wandelen we nog wat door de binnenstad, zien de voetgangers allemaal tegelijk een kruispunt oversteken, zowel rechtdoor als diagonaal in alle richtingen terwijl de rest van het verkeer stilligt, een typisch NZ-fenomeen. Slenterend door de drukte van het havengebied, overal overvolle terrassen ondanks de 15% public-holiday-toeslag, nee, Nieuw Zeelanders hebben het volgens ons niet slecht.

De avondferry weer terug en in Oneroa lekker uit eten bij de Thai, dat was lang geleden! We koken eigenlijk altijd zelf aan boord, dit voelde weer even als luxe verwennerij.

Op 3 januari hebben we een rustdag, waarmee we bedoelen: lekker aan boord zijn, daar wat schoonmaken, wat klusjes doen, email, lezen, beetje spelen met het supboard. We zien een stel in een dinghy langsvaren, ze kijken de hele tijd naar onze boot. Een paar uur later komen ze terug van hun wandeling en leggen even bij ons aan. Ze vinden onze boot prachtig en we nodigen ze uit aan boord. Het blijken Duitsers die zich 8 jaar geleden in NZ vestigden, Michael en Carmen, superaardige mensen. We kletsen gezellig en ze nodigen ons uit bij hun aan boord later op de middag. Eenmaal daar geven ze ons anderhalf uur lang allerlei tips over mooie plaatsen die we in NZ moeten gaan bezoeken. Ze hebben net zelf vijf weken rondgetrokken door het zuidereiland, en alles zit nog vers in het geheugen. Met het reisboek erbij, schrijf ik vier vellen vol met aantekeningen, we krijgen steeds meer zin in onze rondreis. Zo leuk om weer nieuwe aardige mensen te ontmoeten en hun levensverhaal te horen. We beloven binnenkort op de koffie te komen bij hun thuis. Die avond eten we samen met Thomas en Annette bij ons aan boord, lamsvlees van de grill met heerlijk NZ wijn erbij. Het leven is goed! Ik heb vrijwel geen klachten meer en ook met Pieter gaat het steeds beter. We durven weer vlees te eten en genieten steeds vaker van een goed glas wijn of twee, drie . De conditie is eindelijk weer op peil, dankzij de prachtige wandelingen die we hier doen. Overal in de natuur zijn mooi onderhouden wandelpaden aangelegd, zoals het scenic coastal path wat we de dag erna volgen, wat een geweldige uitzichten, wat een mooie natuur. We raken er niet op uitgekeken. Ook het vogelleven is hier zo interessant. We zien al weken lang overal bijzondere loopvogels zoals de weka en de takahe, bijzondere kustvogels en allerlei vliegend moois in het struikgewas. Het leukste van deze wandeling was dat het eindigde bij een wijngaard, waar we neerstrijken op een veranda met uitzicht over de hele baai en er een goed glas wijn bestellen met bijpassende gerechten. Echt een zondag! In de namiddag varen we met de gennaker op naar een andere baai die iets meer beschutting geeft tegen de zeedeining. Bij het avondlicht maak ik een lange sup-tocht langs de kustlijn. Zo heerlijk zen om te doen, dichtbij de natuur, alleen het geluid van water, vogels van dichtbij zien op de oever. Ik word weggejaagd door een meeuw die z’n jongen wil beschermen, een kingfisher vliegt over, het avondlicht kleurt de hellingen rood, ik kan weer onbezorgd genieten! Voor Pieter geldt steeds meer hetzelfde. We realiseren ons zo goed wat voor een pittig half jaar we achter de rug hebben door onze ziekte en hoe fijn het is dat we dit hoofdstuk nu definitief aan het sluiten zijn. We hebben steeds meer zin in onze tocht over het land. En als mooie belevenis willen we een paraglide-cursus gaan volgen! Dus op hoogte de wind door onze haren voelen strijken. Gaaf!

Op 7 januari zeilen terug we naar Great Barrier eiland waar we ’s avonds het anker laten vallen. De dag erna is in Port Fitzroy namelijk het jaarlijkse mosselfestival, dat wilden we graag meemaken. Het is weer een zonnige dag, weliswaar met veel wind. Mensen komen in grote getale naar het festivalterrein, waar live muziek is, allerlei kraampjes met handwerk, spelletjes en natuurlijk mossels, die we die dag wel in 7 variaties proeven. Om 11 uur zit menigeen al aan het bier, de cider of de wijn, we zien alleen maar blije gezichten, maar dat kan ook niet anders bij de vrolijke muziek van het Schotse duo dat op de planken staat. In de middag gaan wij een paar uurtjes naar de boot terug. En als we begin van de avond nog een keer teruggaan, zijn alle mensen er nog, er wordt gedanst, nog steeds gedronken en we kunnen nog meer mossels eten. Het was de moeite waard om er helemaal voor naar toe te zeilen. Vrijdag 9 januari vertrekken we in alle vroegte uit de volle baai, met een heerlijk windje zeilen we met de gennaker op terug naar Whangarei, 60 mijl verderop. Als we er ’s avonds tegen 7 uur aankomen, door de speciaal voor ons geopende brug varen, dan voelt het meteen als thuiskomen. Een uurtje na aanleggen schuiven we aan bij de vele medezeilers die op de openbare bbq-plek aan het genieten zijn van de zoveelste zwoele zomeravond. Whangarei, we zijn er weer.