Dag 1, vrijdag 3 juli 2015: We luisteren naar het weerbericht, bekijken de gribfiles en ineens lijkt het do-able, vertrek naar Torres-strait. Sneller dan we zelf hadden verwacht komt ineens het vertrek in zicht. We maken een rondje langs de andere boten in de ankerbaai om gedag te zeggen en beginnen dan met zeilklaar maken. Supboard opbergen, kayak leeg laten lopen en in de zak en uiteindelijk de dinghy aan boord, leeg laten lopen en schoonmaken, vastsjorren aan dek. Als we aan koffie toe zijn komt de crew van de Red Herring aan boord, drinken gezellig een bakje mee. Terwijl we series, films en gegevens van harde schijf naar harde schijf uitwisselen, bespreken we te tocht naar Indonesie en het verblijf daar. De Red Herring zal wrsch maandag vertrekken na uitklaren. We gaan via de ssb contact houden, altijd fijn, een netje op afgesproken tijd met andere zeilers die ook op de oceaan zitten. Om 14 uur is het zover en gaan we anker op, uitgezwaaid door de andere schepen. Na twee uur motoren op het uitgaande kanaal, varen we de zee op en steekt de wind op. Daar gaan we dan, met 20 knopen in de rug, no way back. Benieuwd wat ons de komende dagen te wachten staat, het zal ieder geval pittig worden. De nacht valt, maar de nacht is door de volle maan achter het wolkendek toch fraai verlicht. Prima begin van de tocht, met halve wind en kalme zee.

Dag 2: De wind neemt toe tot 25 knopen, we steken het tweede rif. De nieuwe gribs laten zien dat de tropische depressie, waartoe Raquel inmiddels is afgezwakt, meer naar het zuiden komt dan we hadden gedacht. We zal ons pad dus gaan kruisen, ook al kozen we voor een westelijke koers, in de hoop onder haar door de gaan, spannend. Daarom proberen we te vertragen; we steken het derde rif en hijsen de stormfok voor het eerst sinds ons vertrek. Met een minimum aan zeil op gaan we nog steeds met 6 knopen vooruit onder de egaal grijze hemel op een zee met steeds hoger opbouwende golven. Af een toe en regenbui, maar wij zitten droog, omdat we de tent hebben opgezet. Ook iets nieuws, wat we nog nooit eerder deden. Maar we verwachten veel wind en regen in de eerste week en met harde wind van achter, waait de regen recht naar binnen. De bimini geeft dan nauwelijks beschutting. Dus zeilen we voor de wind met de giek naar opzij, de grootschoot door de zijflap van de tent en wij beschermd tegen wind en nattigheid in de kuip. We slapen die nacht prima en zijn alweer gewend aan ons dienstsysteem van drie uur op en drie uur af.

Dag 3: zondag is een pittige dag! De golven zijn 4 meter hoog, het waait inmiddels windkracht 7, soms een uitschieter naar 8 Beaufort. We varen inmiddels met een klein stukje fok uitgeboomd, de stormfok als stabilisator en het derde rif in het grootzeil. Soms dikke regen uit een gitzwarte lucht. Het lichtpunt is, dat Raquel op lijkt te lossen, dus kunnen we weer vaart maken. En dat lukt, soms gaan we met wel 8 knopen door het water, oef! In dit soort weer ben ik tot weinig in staat. Voel me raar licht in mn hoofd, zit het liefst buiten met mn blik of de horizon of lig op een bank te slapen. Lezen lukt niet eens, kwestie van de tijd uitzitten. Pieter heeft gelukkig nergens last van en zorgt in dit soort dagen voor de maaltijden en de afwas. Fijn. We gaan een pittige nacht in, met veel wind, veel vaart en veel regen. Matig geslapen allebei.

Dag 4: Weten jullie wat dikke, dikke regen is? Wij inmiddels wel. Ongelooflijk, een dik gordijn van vertikaal water op de boot, op de tent, op de zeilen. Lang geleden dat alles zo zoet is geweest. En wat maakt dat vallend water een lawaai. De golven worden er aardig door platgeslagen, wat dan weer een voordeel is. En dan ineens, binnen vijf minuten tijd, verdwijnt de wind, van 25 knopen naar helemaal niets meer. Er zit niets anders op: regenpakken aan, tent omlaag, en in die dikke regen gijpen, fok wegrollen, stuk motoren, nog een gijp. De wind heeft geen enkele richting en gedurende anderhalf uur motoren we in de goede richting, zittend onder de tropische douche. Koud is het gelukkig niet. Wel nat, heeeel nat. Dan komt de wind gestaag weer terug en kan de motor uit. We zijn in een nieuw weerssysteem terecht gekomen. Vanaf 21 uur geen regen meer gehad en we hebben een uiterst kalme nacht, 15 knopen wind, een rustig gangetje en golven van maar een meter. En dikke stroom mee, al zo’n 20 uur achtereen, al die mijlen krijgen we kado.

Dag 5: Wat een feest op deze dinsdag te ontwaken bij zonneschijn! David en Patricia, de mensen van het Nieuw Zeelandse weersstation, waar we dagelijks naar luisteren en die ons op de voet volgen, hadden zich zorgen gemaakt om ons, omdat we door zulk heftig weer gingen. Ze waren opgelucht toen Pieter zich even meldde en de omstandigheden vertelde. We zijn erdoor, we hebben de depressie van Raquel achter ons gelaten en kijken nu vooruit op een paar rustige dagen met zo’n 15-20 knopen wind uit het zuidoosten, ideaal om naar Torres-strait te varen. De vislijn hangt dus alweer uit.