Maandag 15 februari gaan we voor de laatste keer naar de kant op St Helena, om uit te klaren, de laatste verse spullen te kopen, tekst en fotos op de site te zetten, de laatste e-mails te verzenden en nog een gezellige zeilerslunch met crews van 6 boten die we allemaal al kenden, leuk! Helemaal blij met het kopen van komkommers, paprika en tomaten, aanvoer die er lang niet altijd is. Misschien zijn dit wel de laatste verse groenten die we tot de carieb kunnen kopen. Daarom ook extra blij dat onze zoektocht naar bananen wordt beloond: we liften naar een plantage, toevalligerwijs stoppen de mensen die we al eerder bij een excursie tegenkwamen. Zij nemen ons mee naar de bananenboer, met wie ze bevriend blijken te zijn. Normaal gesproken verkoopt de man zijn bananen niet, maar voor ons maakt hij een uitzondering. Waarna we even later eigenaar zijn van een tros van meer dan 50 groene bananen. Bijna de helft ervan geven we aan Gallinago, een jacht met Britse crew en een kind van anderhalf jaar aan boord. Die bananen zijn tenslotte toch allemaal tegelijk rijp en daar eten wij niet tegenop.
We maken ons vaarklaar en om half vijf in de middag is het zeil gehesen en varen we naar het noordwesten, dag prachtig en bijzonder St Helena, op weg naar Ascension.
Deze keer geen beschrijving van dag tot dag, vooral omdat alle dagen op elkaar leken. We hadden een constante tegenstroom van een halve knoop. Pas de laatste dag kregen we weer een duwtje in de rug. Voor heel de tocht zou er zo’n 15 knopen wind zijn voorspeld uit het zuidoosten, maar gemiddeld waaide het steviger. Hierdoor hogere dagafstanden dan we hadden gedacht, waardoor we bijna een dag eerder zijn aangekomen dan gepland! Een paar uur na vertrek vingen we een bonito van 3,5 kilo. Op de vierde dag ging de lijn weer uit. Een white marlin beet in het aas, maakte wel negen fantastische sprongen tot hoog boven het wateroppervlak om zich te bevrijden, met succes. Een prachtig schouwspel. Maar in de namiddag is het echt raak: Pieter haalt met een ferme zwaai een acht kilo wegende tonijn aan boord. Zo, de koelkast zit vol!
We eten heel de tocht weer heerlijk. Zelfs het recept van Jamie Oliver -verse tonijngehaktballetjes in tomatensaus- wat ik maar 1 keer eerder in mn leven heb gemaakt en nu uit mn hoofd probeerde, lukte prima en smaakte nog zoals ik me van destijds herinnerde, met kaneel, pijnboompitten en verse peterselie.
De temperatuur is inmiddels meer dan tropisch geworden, ook ‘s nachts kun je in blote bast rondlopen. Het zeewater is ongeveer 28 graden. De maan wordt steeds voller, de nachten zijn dus heerlijk verlicht. We hebben weer lekker zitten lezen en ons prima vermaakt. Vandaag om 17 uur kregen we land in zicht, wat we vierden met een biertje. Vannacht om 0.00 uur zijn we aangekomen bij Ascension, konden prima bij het licht van de maan ons anker veilig laten vallen. Morgen inklaren op dit kleine eiland van 5 bij 7 kilometer. We hadden van te voren een permissie moeten aanvragen om hier te mogen stoppen, waarschijnlijk in verband met de Brits-Amerikaanse luchtmachtbasis die er zit. Ieder geval een laatste plek om onze benen te strekken voor we de lange etappe naar de Carieb gaan ondernemen.
Totaal afgelegde mijlen: 729
Tijd onderweg geweest: 5 dagen en 8 uur
Gemiddelde snelheid: 5.7 mijl per uur
Motoruren: 1
Aantal boten gezien onderweg: 0