Donderdag 16 juni, dag 0: Als om 8 uur de wekker gaat springen we vol goede moed ons bed uit. Lekker even rustig ontbijten in de kuip en de stad langzaam te zien ontwaken. Als het negen uur is gaan we aan de slag; eerst uitklaren bij de havenmeester, dan de huurauto wegbrengen. We vullen de watertanks, maken alles vaarklaar en om 10 uur verlaten we onze box. Heel jammer dat we het negen dagen durende festival wat vanavond begint gaan missen, maar als we nu niet gaan komt het er voorlopig niet van in verband met het uitbreiden van het Azoren-Hoog. Om 10.15 uur varen we met het grootzeil gehesen onder motor de havenkom uit, dag Terceira, dag Azoren. Het zonnetje schijnt en de warmte geeft wat troost aan ons verdrietige gevoel. We beseffen zo goed dat dit onze laatste vakantiebestemming was, nu zijn we echt op weg naar huis. Gek hoor, dat gevoel, want aan de andere kant kunnen we haast niet wachten om weer thuis te zijn. Langzaam tuffen we langs de mooie steile kustlijn, gelukkig helpt de stroom ons een beetje. We weten dat er voor vandaag geen wind voorspeld is, maar als we een dagje naar het noorden motoren pikken we gunstige wind op waar we dagen op vooruit kunnen. De zee is spiegelglad, er staat geen zuchtje wind. En door de zon voelt het bijna tropisch. Ideale omstandigheden om zeeleven te zien. We zien een paar dolfijnen bij de boeg spelen, proberen foto’s te maken van de Portugese oorlogsschepen, de kwallen die zich met hun volgeblazen zeiltje laten voortstuwen. De zon begint al te zakken, de lucht kleurt langzaam oranje-roze en dan zie ik ze: walvissen. Ze verraden zichzelf door hun hoge fonteinen die ze opspuiten bij het bovenkomen. Op 100 meter afstand zwemmen ze voorbij, een groepje van drie, waarschijnlijk potvisen, maar ze zijn te ver weg om ze goed te kunnen identificeren. Een half uur lang blijven we ze volgen. Telkens duiken ze onder om na zes minuten ergens anders weer boven te komen. Het lukt niet om ze dichter te naderen. Later, de lucht is nu echt prachtig gekleurd en het gladde water werkt als een enorme spiegel, zien we voor ons een groep langs trekkende walvissen van veel kleiner formaat. Wauw! Windstilte heeft ook z’n mooie kanten. Heel de nacht tuft de Deesse rustig door. Maf idee dat we nu ineens 24 uur achter elkaar motoren, terwijl we van Ascension naar Martinique, een tocht van 23 dagen, maar 16 uur gemotord hebben! Maar we doen het niet voor niets.

Vrijdag 17 juni, dag 1: Rond 10 uur voelen we het allebei tegelijk; wind! Hoewel het nog maar weinig is, gaat de motor uit na precies 24 uur, en rollen we de genua uit. Daar gaan we, met zo’n vier knopen richting noorden. Heerlijk, die stilte! Dan komt Pieter met een grafgezicht naar boven uit de kajuit: oei oei, de gribs zien er ineens heel anders uit. Er lijkt zich ineens een lage drukgebied te vormen voor ons, wat over een paar dagen 20-25 knopen NO wind gaat geven. Shit, en we moeten juist naar het noord-oosten! Pieter gaat aan de slag met zijn routeringsprogramma om de beste route te bekijken. We gijpen twee keer vandaag en ondanks de minder rooskleurige verwachtingen genieten we van het zeilen en de lichte winden. 115 mijl afgelegd.

Zaterdag 18 juni, dag 2: Prima nacht gehad, geleidelijk steeds iets meer wind. De dag begint grijs met lichte miezer, heerlijk om de tent op te zetten en zelf lekker droog en toch buiten te kunnen zitten. Eerste rif moet erin. De gribfiles zien er vandaag weer anders uit, beter voor ons, minder NO wind in de verwachting. Duidelijk geen stabiel weerspatroon. Maar ieder geval vandaag wel de zuidzuidwesten wind die almaar toeneemt, tegen de avond gaat het tweede rif erin. Het is inmiddels lekker zonnig geworden en we gaan als een speer, nu iets meer in de richting van de rumbline. Om 21 uur rollen we de uitgeboomde genua is, de boom bergen we op en met de werkfok op varen we over bakboord de nacht in. Heel fijn dat de nachten zo kort zijn, het is maar van 22 tot 5 uur donker en tijdens die uren schijnt ook nog eens de bijna volle maan. Vandaag 140 mijl gevaren.

Zondag 19 juni, dag 3: Goede nacht met hoge snelheid. De golven hebben zich duidelijk opgebouwd en zijn nu twee en halve meter hoog, we surfen er soms met een rotvaart vanaf. De wind neemt verder toe tot 25 knopen, soms uitschieters tot 30. De boot voelt zich goed in haar element en wij zitten nog steeds droog onder de tent, ideaal om sommige dwarsgolven buiten te houden. De gribfiles zijn weer gunstiger geworden voor ons voor wat betreft de langere termijn. Van de NO wind is weinig meer over, het lage drukgebied lijkt toch niet te gaan ontstaan en daar waar we weinig tot geen wind verwachten, lijkt nu toch iets meer wind te ontstaan. Zo zie je maar, te vaak naar de gribs kijken is niet altijd goed. Als we om de twee dagen hadden gekeken, had dat veel onrust en gereken gescheeld. Maar ach, het houdt Pieter van de straat.
Eigenlijk moeten we gijpen, maar dat stellen we nog wat uit. Tot er een hinderlijke vissersboot op ons pad verschijnt die gevaarlijk op ramkoers ligt. Als we nog maar 1,5 mijl van hem vandaan zijn, roept Pieter hem op, maar geen gehoor! Vaak is de brug van die boten niet bemand, is onze ervaring, alle handen worden ingezet onderdeks, bij het verwerken van de vis. Dus snel de tent omlaag en gijpen maar, nu was er geen smoesje voor uitstel meer mogelijk. Pieter leest een boek uit en ik heb vandaag de laatste hoofdstukken van deel 7 van Harry Potter geluisterd. Geweldig idee, Pim, om deze boeken in het Engels te luisteren op zee, daar ben ik heel wat nachtelijke uren mee zoet geweest! Zo meteen eten we een salade en tosti’s. Voor nu kunnen we heel tevreden zijn met een dagafstand van 155 mijl vandaag!
We hebben net samen een voorzichtige planning gemaakt mbt onze thuiskomst. Natuurlijk is het volledig afhankelijk van het weer, maar zoals we het nu kunnen overzien, zullen we ergens tussen 2 en 11 juli gaan aankomen in de haven van Scheveningen. Als er meer duidelijkheid komt, gaan we dat op de site laten weten bij de korte berichten.